Μίστι Λαβ. Για τον Θεό, φέρτε μου μια πετσέτα να σκουπίσω τα χέρια μου. Στέγνωσε και κολλάει, υποθέτω σε λίγο θα με βάλεις να υπογράψω. Δεν θα μπορώ να το κάνω με λερωμένα χέρια. Πώς μπορώ και γελάω; Αυτό σου κάνει εντύπωση; Αν ήσουν γυναίκα δεν θα σου φαινόταν τόσο παράξενο. Θα είχες συνηθίσει το... Continue Reading →

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΪΟΝ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑΣ Ή ΟΝΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ. ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ.   «Προλάβετε τώρα!» Η φωνή έφτανε στα αφτιά του ακανόνιστα μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο μαζί με την εισαγωγή του «satisfaction» που έπαιζε σε επανάληψη, σιγά στην... Continue Reading →

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΠΡΟΪΟΝ ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑΣ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑΣ Ή ΟΝΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΪΟΝ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ. ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ.   στην Κατερίνα Γουλέτη   Ανοίγει τα πόδια, περνάει τις παλάμες κάτω από τα γόνατα και προσπαθεί να τα τραβήξει στο στήθος, "θα πεθάνω!" φωνάζει, "πότε;... Continue Reading →

Homo Nocturnus- Λευκός Δικέφαλος σε Μαύρο Φόντο

"Κάτι πλησίαζε από πίσω τους. Τι ακριβώς ήταν, ήταν αδύνατο να δουν: έμοιαζε με μεγάλη σκιά στο κέντρο της οποίας διακρινόταν μία σκοτεινή μορφή, ανθρωπόμορφη ίσως, όμως μεγαλύτερη. Μία φοβερή ισχύ και ατόφιος τρόμος έδειχνε να φωλιάζει μέσα του και να το περιστοιχίζει." Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών Απόσπασμα από την υπόγεια πόλη της... Continue Reading →

«Πού ήσουν όλη μέρα, ρε αρχίδι;» Πάτησε το κουμπί με λύσσα και δυνάμωσε την φωνή της τηλεόρασης. «Τον ακούς, ρε μαλάκα; Τι μυξοκλαίς, γαμώ την ψυχή σου ρε;» Είχε κουλουριαστεί σε μια γωνιά στον καναπέ και τον άκουγε όση ώρα γύριζε μέσα στο σαλόνι και βλαστημούσε. Η μάνα του έκλαιγε πιο πέρα, πάντα στην ίδια... Continue Reading →

  Έλεγε ωραία εκείνο το παραμύθι η γιαγιά. Ένα μόνο, πάντα το ίδιο. Ερχόταν συχνά, με έπαιρνε στον βοσκότοπο και με τα μάτια μία να κοιτάνε τις κατσίκες καθώς έτρωγαν το ξερό χορτάρι και τα φύλλα της σημύδας και μία εμένα καθισμένη στην πέτρα, μου έλεγε τις ιστορίες της. Την θυμάμαι σαν τώρα, τα χέρια... Continue Reading →